اثربخشی درمان شناختی رفتاری و مداخلات دارویی بر افزایش خودکارآمدی و بهبود کیفیت زندگی مردان با سوءمصرف مواد

پیش زمینه و هدف: اعتیاد، بیماری جسمی، روانی و اجتماعی است که نه تنها عوامل فردی، بین فردی، محیطی و اجتماعی در پیدایش آن دخالت دارند، بلکه آن عامل بیماری های دیگری نیز هست. پژوهش حاضر به بررسی اثربخشی درمان شناختی رفتاری به همراه با مداخلات دارویی بر افزایش خودکارآمدی و بهبود کیفیت زندگی در افراد مبتلا به سوءمصرف مواد مخدر پرداخته است.مواد و روش ها: این پژوهش به روش توصیفی-تحلیلی و به صورت پیش آزمون و پس آزمون می باشد که به صورت مقطعی در شهرستان سلماس در سال 1392 انجام شده است. نمونه شامل 40 نفر مرد مبتلا به سوءمصرف مواد بودند که به روش نمونه در دسترس انتخاب شدند و در دو گروه آزمایشی (20 نفر) و کنترل (20 نفر) جایگزین شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های خودکارآمدی و فرم کوتاه کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت (who) استفاده شد. هر دو گروه تحت مداخلات دارویی زیر نظر پزشک بودند؛ اما گروه آزمایشی علاوه بر دارودرمانی هشت جلسه درمان شناختی رفتاری را دریافت کردند. جهت تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون کوواریانس(انکوا) با سطح معناداری 01/0 استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد که بین میانگین نمرات پیش آزمون و پس آزمون گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنی داری وجود دارد. بدین معنی که درمان شناختی رفتاری موجب تغییراتی در افزایش خودکارآمدی و بهبود کیفیت زندگی در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل شده است (01/0 p